Γυναίκα! Ό,τι κι αν πω είναι λίγο!
Γυναίκα! Ό,τι κι αν δεν πω θα' ναι πολύ!
Πολύ άδικο απέναντί σου, Ναι! Σ'έχει αδικήσει η Ιστορία
μα δε θα μπορούσα και εγώ...
Κάποιοι τόλμησαν να πουν: Γιατί γιορτάζεις; Τι γιορτάζεις;
"Όσα σου χρέωσε η κάθε άδικη ψυχή", απαντώ.
Σ' είπαν: Πυρ-γυνή και θάλασσα!
μα δεν είπαν και το άλλο: Ύδωρ-Ανήρ και Ουρανός!
Αν εσύ καις, ο άνδρας πνίγει. Αν είσαι συ θάλασσα,
ο άνδρας είναι ουρανός, συννεφιασμένος ουρανός!
Αν είσαι συ Άβυσσος, ο άνδρας είναι χάος!
Μα πείτε μου: Ποια άβυσσος δε θέλει το χάος της;
Ποια θάλασσα δεν επιζητεί τον ουρανό της;
Είπαν πως είσαι το πιο μεγάλο απ' τα δεινά.
Μα δεν είπαν πως είσαι και το πιο καλό: Μάνα!
Και δεν είπαν πως στην αρχή ενός κακού, ηθελημένα ή άθελα,
βρίσκεται πάντα ένας άνδρας...
για κάτι που έκανε ή δεν έκανε!...
Φτάνει! Σήμερα είναι γιορτή. Δε θα τη χαλάσουμε.
Θα την αφήσουμε να γιορτάσει όπως της αξίζει, όπως το ζητεί.
Μπρος λοιπόν άνδρες! Ας δώσουμε 'μεις το πράσινο μήλο,
εκείνο της υγειούς Αγάπης με μύριους τρόπους μα...
και μ' ολίγους βελούδινους στίχους,
τέτοιους που ταιριάζουν στη γυναίκα,
τέτοιους που γλυκαίνουν τις πληγές!...
-Σου χρωστώ τη ζωή που σου έκλεψαν
τη ζωή που δε σ' δωσα, το φιλί που δεν πήρες
Σου χρωστώ
Καλοκαίρια που έφυγαν
Άνοιξες που δεν ήρθαν
και δεν ήμουν εκεί.
-Σ'έχασα σ' ένα φεγγάρι ψέμα
κι είπα να ρίξω
εφτά χειμώνες χιόνι
να σε βρουν
-Σ' αγαπώ όπως είσαι
Όπως δε θα' θελα να είσαι
Αυτό θα πει αγάπη
Να είσαι πάντα εκεί!
-Όλο μου το σώμα
Εσύ είσαι
Όλη μου του κόσμου η ευωδιά
κι όταν μ' αγκαλιάζεις, ίδια είσαι.
Ο ήλιος που με ήπιε μια βραδιά.
-Ήρθες στη ζωή μου κι όλα άλλαξαν.
Ήρθες σα γλυκό του κουταλιού
Ήρθες μα δεν ήσουνα Εσύ
Που να'χα φανταστεί
πως μια ανάσα γήινη
θα'ταν φιλί κι αγέρας;
Ήρθες Άγγελέ μου και δεν έφυγες
Έμεινες στο πλάι μου γιορτή Χριστούγεννα...
κι εγώ ξαναγεννήθηκα στο σώμα που μου χάρισες. Εσύ!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΜΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου